آموزش به شیوه همتای نزدیک (near peer) در علوم پزشکی: مرور سیستماتیک

مقدمه: آموزش از طریق همتایان در برنامه های درسی مختلف استفاده می شود. ولی، گزارشات متناقضی درباره آثار آن وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف مرور بر مطالعات قبلی و بررسی پیامدهای آموزش توسط همتای نزدیک در دانشجویان علوم پزشکی انجام شد. روش ها: در این مطالعه مروری جستجوی اینترنتی جهت یافتن مطالعات از سال 1995 تا 2015 که برای بررسی پیامدهای آموزش همتای نزدیک در دانشجویان علوم پزشکی انجام شده، در پایگاه های pubmed، science direct، eric و sid و scholar google، با کلمات کلیدی near-peer، education، medical، students، learning و performance انجام شد. مقالات مداخله ای، متن کامل، انگلیسی یا فارسی که از روش همتای نزدیک در گروه مداخله استفاده کرده بودند استخراج شد.104 مقاله پیدا شد که پس از بررسی عناوین و چکیده در نهایت 15 مقاله وارد مرور نهایی شد. نتایج: طراحی مطالعات، نوع دروس، مدت مطالعه و نوع پیامد مورد بررسی متفاوت بود. برخی مطالعات به صورت تک گروهی اجرا شده برخی دیگر دارای گروه کنترل بودند. همه مطالعات طراحی فقط بعد (only after) داشتند. 9 مطالعه نمرات مهارت فراگیران را به عنوان پیامد بررسی کرده بود، ولی در سه مطالعه تفاوت معناداری بین نمرات گروه مداخله و کنترل مشاهده نشده بود. در هشت مطالعه نظرات فراگیران درباره این روش مثبت بود. ولی، برخی فراگیران درباره دانش و توانایی همتایان نگرانی داشتند. چهار مطالعه گزارش دادند این روش باعث ارتقای اعتماد به نفس و مهارت تدریس یاددهندگان شده اما برخی یاددهندگان نگران ناکافی بودن دانشی که انتقال داده اند بودند. نتیجه گیری: آموزش از طریق همتای نزدیک می تواند موجب ارتقای یادگیری و عملکرد، تقویت مهارت های تدریس و افزایش اعتماد به نفس دانشجویان علوم پزشکی و همتایان نزدیک شود.